№ 6. (5.07.10)

ასათიანის თავში ჩამოვდივარ და ჩანთას ვტოვებ. ცოტა ხანში ამ 4-იანს ვაჩერებ მაჩაბლის და ასათიანის კუთხეში, ვიღებ ჩანთიდან ფულს და კარს ვკეტავ. მარშუტკა აგრძელებს გზას. უცებ ვხვდები, რომ შეიძლება ვეღარ ვიპოვო ეს 4-იანი და ჩანთასაც დავკარგავ და დარჩენილ ფულსაც. მივსდევ მარშურკას. სირბილის დროს ისე სწრაფად იცვლება ირგვლილვ ყველაფერი, რომ ახლა ვეღარც კი ვხვდები სად ვიყავი, თუმცა იქ ზუსტად ვიცოდი გზები, რამდენჯერმე მოკლეზე გადავჭერი გზა დადავინახე მარშუტკა, რომელიც გაჩერდა. რომელიღაც ფანჯრიდან შევიხედე და დავინახე უკნიდან 131 ეწერა, თან წითელი იყო, მე კი თეთრს მარშუტკაში ვიჯექი. შორს გავიხედე და თეთრი მარშუტკა ასათიანიდან დადიანზე უხვევდა, ისევ მოკლეზე გადავჭერი და გავაჩერე ლერმონტოვის და დადიანის კუთხეში, ავიღე ჩანთა და წამოვედი. გზად რომელიღაც ეზოსთან იჯდა სამი ბიჭი, რომლებსაც მივეცი კანფენი ''კიბოს კისერი''. ძალიან გაუხარდათ. ეს ადგილი ძალიან გავდა ბერიძეს, თუმცა ზუსტად ვიცოდი რომ ლერმონტოვი იყო. ჩამოვჯექი მათ გვერდით და დავიწყეთ ლაპარაკი.